Bij de brug
We hebben prachtige bruggen in ons land en ik vind het elke keer weer heerlijk om eroverheen te gaan. Maar ik vind het niet altijd fijn om zelf te rijden en soms gaat m’n man mee en 
hoef ik alleen maar naast hem te zitten. En dan, als we aan de overkant van de rivier zijn, hoef ik ‘alleen maar’ te liggen. Ruim anderhalf uur in de tandartsstoel, en dat is toch wel heel inspannend, ook al lig je daar lekker. Na afloop voelde ik me opgelucht en blij! Ik voelde me bevrijd van een diep weggeborgen ontsteking die daar jarenlang opgesloten zat maar toch wel ‘wat deed’.
Het namiddaglicht nodigde uit voor nog een wandeling langs de winterse rivier. Jullie hebben m’n sjaal vast wel vaker gezien, maar ik zocht wat om m’n vreugde te uiten. Sjaal langs de Waal, een rivier vol van vrede. Dat was toch wel een ‘heerlijk middagje’.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
