Blauwe trui bijna af

We hadden gister nog een laatste kerstdiner en mochten ’s middags al komen bij familie die nu op een heel mooi plekje woont. Wat bijzonder om daar te zitten en de zon te zien ondergaan en het in de vrieskou toch niet koud te hebben bij de vuurkorf! M’n blauwe trui nadert voltooiing, de mouwen kon ik makkelijk breien in gezelschap, want daar zitten geen kabels meer op.

Tijdens het diner hadden we een gespreksonderwerp wat waarschijnlijk in miljoenen huizen deze kerst besproken is: het noodpakket. “Hebben jullie er al één?” Het boekje wat we allemaal recent hebben gekregen moedigde ons aan om er met elkaar over te praten. Ideeën en afspraken uitwisselen, voor het geval er iets ergs gebeurt. We moeten rampready zijn.
Ik heb er nog niet zoveel over nagedacht, en het lijkt me ook best ingewikkeld. Welke kleren moet je klaarleggen? Een warme trui?
Deze is bijna af, maar ik breide hem voor m’n plezier en niet om hem misschien nog eens nodig te hebben om warm te blijven als er geen centrale verwarming en vuurkorven zijn.

Gek hoor, om te bedenken dat het in al die miljoenen huizen hetzelfde is geweest. Niet meer praten over kerstpakket maar over noodpakket.