Bloeiende Clivia
M’n Clivia bloeit! Dan heb ik er vast goed voor gezorgd? Dat deed ik zo: de hele zomer buiten laten staan, en pas ergens in november naar binnen gehaald. Er zijn wel meer planten die ik maandenlang naar buiten verban en dan ben ik er weer blij mee als ze ’s winters weer de boel opfleuren.
Voor de gordijnen uit m’n familie heb ik ook goed gezorgd. Hier liet ik ze al eens eerder zien op mijn blog. Ze zijn geborduurd door tante Sophie, die handwerklerares was, en ook het toen bekende boek Merklappen van mw. Boone had. Daarin staan een paar klassieke plantenpotten, die mooi zijn om te borduren op zo’n groot oppervlak. Bij het opruimen van een huis kan het heel makkelijk zijn om te besluiten: “Die moeten maar weg”, maar dan zijn ze dus ook echt weg. Wij deden het destijds anders: de gordijnen hebben nog in verschillende huizen in de familie gehangen. Bij een laatste verhuizing kwamen ze weer bij mij terecht (maar dan op zolder), en nu gaan ze binnenkort weer door naar een zus, die ze wel weer wil hebben in een volgend huis. Zo zijn het nu een soort familie-gordijnen geworden.
En kon ik er even mijn bloeiende Clivia op showen.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
2 gedachten over “Bloeiende Clivia”
Erg mooi die geborduurde gordijnen. Leuk dat jullie ze in de familie houden. Mensen gooien tegenwoordig zoveel weg en hebben later spijt.
Mee eens, het is leuk om sommige familie-stukken nog te hebben zoals deze gordijnen.
Wat we gemerkt hebben is: als eenmaal het besluit genomen was om iets nìet gelijk weg te doen, dan gaat dat op een bepaalde manier een eigen leven leiden. Bij een volgende keer opruimen denk je dan: de vorige keer heb ik het niet weggedaan, weetjewat, dan bewaar ik het nu ook nog maar, het is tenslotte al zo oud. En zo wordt iets steeds ouder en kostbaarder, want veel andere dingen zijn er niet meer, en sommige objecten zijn leuk om de link met vroeger te houden.