Borduren op (h)oog niveau

In de plaatselijke krantjes van het dorp waar ik lange tijd heel vaak kwam, stonden af en toe artikeltjes over de ooglidcorrecties die een gespecialiseerde huisarts uitvoert. Ik was bij haar wezen vragen of mijn moeder ook nog voor een ingreep in aanmerking kwam. Maar m’n moeder was er op haar leeftijd toch voor teruggeschrokken. Toen bij die eerste ontmoeting met deze arts besloot ik al: op het juiste moment laat ìk me door haar opereren. Soms heb je dat in één minuut het vertrouwen er is. Zelfs zo dat ik totaal niet tegen de ingreep heb opgezien. Eh… eigenlijk verheugde ik me er zelfs op….

De ingreep was vorige week. Het was bijzonder om weer in het vertrouwde dorp terug te zijn. Ook dat droeg eraan bij dat ik me op m’n gemak voelde. In het krantenartikel over deze gespecialiseerde huisarts had ook gestaan dat zij de kunst verstaat om tijdens het opereren gezellig te praten met de patiënt. En zo ging het ook bij mij. “Ik blog elke dag over handwerk, vertelde ik, en mijn lezers weten dat ik hier nu lig”. Dat vond ze wel bijzonder. We praatten nog even verder over handwerk. “Hechten is eigenlijk ook borduren, zei ze, gewoon met naald en draad.”

En dat heeft ze fantastisch gedaan! Vandaag mochten de hechtingen eruit. Het is mooi aan het genezen. Ik ben blij!