Kleine innovaties

Een lief potje tulpjes gekregen van een vriendin, en dat potje sjouw ik nu al een paar dagen met me mee door het huis. Als ik achter de computer zit, dan neem ik het potje mee en als ik weer in de kamer zit dan verhuizen de tulpjes daar weer naar toe. Wat me opvalt is: dat kun je met een bos tulpen in een vaas niet doen! Tulpen in een vaas houden niet van draaierijen en verliezen dan de kracht in hun stelen en gaan hangen. Deze innovatieve bulb-tulpjes hebben daar geen last van.

Tulpen kennen we al vanaf de gouden eeuw, en worden al heel lang verkocht als snijbloemen. Zo grappig dat er dan na zoveel jaren nu ineens een vernieuwing is die de tulp-beleving ècht een beetje anders maakt. (Ook een stuk duurder, maar daar hebben we het nu niet over.) En zo is het ook met handwerk. Daar zie je elke keer ook zoveel vernieuwingen dat je vaak verrast bent. Er zijn bijvoorbeeld al tweehonderd jaar gehaakte kleedjes geweest, en ik heb ook wel wat oude tijdschriften uit de zeventiger jaren waarin die kleedjes in een cirkel werden gespannen. Maar de èchte innovatie om dat allemaal te gaan doen, is pas iets van de laatste jaren. Ineens kijk je heel anders tegen die gehaakte witte kleedjes aan. Je noemt ze gewoon mandala’s en ze zijn op deze manier niet meer ouderwets, maar juist modern.

Dus dat was een mijmering over innovaties. Gewoon omdat ik dat potje met tulpen op de foto wilde, en er snel iets bij zocht. En nu stap ik in de trein en reis naar iets wat juist helemaal niet innovatief is en dat is maar goed ook. Tot later!