De drukke tijd bij de post

Ik kreeg gister een kaart uit Amerika die vijf weken onderweg is geweest! De afzender had al een paar keer gevraagd of die kaart er nou nòg niet was. Maar eindelijk lag hij op de mat, met drie stikkers over elkaar geplakt op de plek waar de postzegel zat. Die kaart was vast ergens verdwaald geraakt. Maar zo is de post gelukkig toch wel: uiteindelijk stoppen ze hem meestal nog in de juiste brievenbus. Overigens is de kaart die ik kreeg een andere dan deze, maar deze is leuker: er staat “Architectonic Fabric” achterop en hij hangt al een jaar op m’n prikbord want ik vind hem leuk.

Niet altijd doet de post er vijf weken over, maar het is inmiddels wèl weer ‘de drukke tijd’ geworden. Voor de post dan. Ik kreeg recent een paar keer een vraag waar iemand’s pakje toch bleef. Dan doe ik een duik in m’n bonnetjesdoos en dan mail ik het track en trace-nummer door. Maar dit keer wilde ik zelf ook eens op onderzoek uit, want de mailschrijver klonk erg ongerust. Het was maandagochtend en het pakje was op woensdag op de post gegaan. Ik zocht het bonnetje op, en typte het nummer in op de website van de post. Daar kreeg ik een melding dat het pakje via dat nummer onbekend was, dus toen werd ik ook ongerust. Dan maar bellen, en gelukkig waren er maar vijf wachtenden voor me. Ik kreeg een vriendelijke dame aan de telefoon, die mij wist te vertellen dat het pakje dezelfde ochtend nog bezorgd zou worden (op dat en dat adres) en dat het vanaf november normaal is dat de post er vijf dagen over mag doen.

Dus dan weten we dat, en geef ik het bij deze door: de ‘drukke tijd’ is weer aangebroken en pakjes doen er soms langer over dan wenselijk. Goedkoper maken ze het niet, en sneller ook niet, maar iedereen doet z’n best. M’n doos met bonnetjes doet af en toe dienst als iemand ongerust is, maar er is gelukkig nog nooit iets zoek geraakt. We zullen het moeten doen met de architectonische postprocedures voor het bezorgen van onze textielgerelateerde items.