Zo was het vroeger

Zò was het vroeger!
Op Marken, dat was vroeger een eiland, zijn de huizen op palen gebouwd. De bevolking droeg mooie kleding, die we nu kunnen bewonderen, maar het was ook een hard bestaan.

In Volendam werd altijd hard gewerkt in de havens. Het hele dorp stond in het teken van de vis.

In Zeeland brengt een boer een koe naar de markt. Twee druk pratende boerinnen staan met hun manden te praten.
Op al deze oude platen (die ik in mijn merklap-dozen weer vond) zijn de kenmerkende karakters van oude Nederlandse plaatsen weergegeven. Iedereen kende zijn stand en die was ook te herkennen aan de kleding.

Spakenburg was ook een vissersdorp. Iedereen in het land kende deze plaats want iedereen moest vis eten.
En het onderste plaatje is van Staphorst, waar de fraaie en grote boerderijen het landschap beheersten. Toen was er nog geen stikstofproblematiek.

Het leek me makkelijker om gisteravond, vóór de uitslag van de verkiezingen en nog vóór de eerste exit-poll, vast een blogje te maken.
Vanmorgen moet ik vroeg weg en heb er geen tijd voor. De uitslag zal wel overal het gesprek van de dag zijn.
Het is allang niet meer zo dat we elkaar kunnen herkennen aan onze karakteristieke kleding. Dat de dorpen hechte gemeenschappen vormden. Dat er overal hard gewerkt wordt om in leven te kunnen blijven. Ons ‘sociale’ land heeft moeite met al die uitkeringen en toeslagen.

Als land is er zòveel ontwikkeling geweest! Er is zòveel meer welvaart en groen en gemak gekomen!
En nu zijn er allerlei ontwikkelingen waar we ons zorgen over maken. Er is zoveel boosheid en slechtheid bij gekomen.
Ik vrees de uitslag wel….