Het blogje wat ik aan het begin van de week schreef had een uitnodiging tot gevolg. Ik had geschreven dat dit jaar de grote Flora niet doorgaat. In vroeger jaren was dat een publiekstrekker die zich presenteerde als de plek waar de lente begon. Na dit blogje werden we door vroegere vrienden uitgenodigd die zeiden: “Maar er is dit jaar wèl een kleinere bloemententoonstelling en daar wonen wij nu vlakbij!” We hadden hun nieuwe huis nog niet gezien, dus wilden hen graag opzoeken. Toen de koffie op was zeiden ze: “Zullen we er even naar toe lopen?” Dat deden we. En we merkten dat een kleine Flora eigenlijk net zo leuk is als een grote! Het gaat er toch om dat je even in die totaal andere sfeer bent. Waar je overweldigd wordt door de sterke geuren van Lelies en Hyacinthen. En waar je bij binnenkomst eerst met je ogen moet knipperen omdat al die bloemen bij elkaar zulke schitterende kleuren hebben. Elke streek heeft zo zijn bijzonderheden en voor deze Streek is dat de bloembollenteelt.
Twee quilts had ik meegenomen ‘onderweg naar de lente’ in Bovenkarspel. De eerste liet ik gisteren zien en had ik aan de sluizen gehangen. Deze legde ik op een klein dijkje waar je even kon parkeren, halverwege de 30 kilometer-lange Houtribdijk. Veel van de lapjes in deze quilt stammen uit de tijd dat ik woonde in een dorp dat aan het eind van die dijk ligt. Het dorp waar nu die kleine Flora weer werd gehouden.