Draai het wieltje nog eens om

M’n pc is al een paar dagen kapot. Ik wou hem aanzetten maar er gingen geen lampjes branden en het scherm bleef zwart. Toch hoorde ik geluid, dus maakte ik de kast open. Ik zag dat de fan wel draaide. Gelukkig, dacht ik, hij doet nog wel wat.
Met wat kunst- en vliegwerk lukte het me toch om in het weekend een paar blogjes te maken, want er zijn altijd wel wat andere apparaten waarvanaf ik ook kan bloggen, maar echt handig is dat niet. Alles werkt dan anders en het kost energie om dat uit te zoeken. Maar ook voldoening als het dan lukt en dus was ik zondag best trots op mezelf dat het me lukte. Een foto van een handwerk wat ik net af had wilde ik combineren met wat vakantiefoto’s die weer in een heel ander mapje stonden. Ziezo, dat is gelukt, dacht ik, en besloot het probleem nog even voor me uit te schuiven.

En toen werd het maandag en gelijk om negen uur ging ik bellen. “Kom maar brengen” zei de monteur, dus sjouwde ik die kast daarnaar toe. Bij de inname vroeg hij wat er aan de hand was. “Hij komt niet meer in de bios” zei ik de juiste computer-taal. Had mijn man me natuurlijk voorgezegd. “Doet de fan het nog?” vroeg hij, en ik zei blij dat dat inderdaad zo is. Maar in plaats van een goed teken is dat nou juist weer een slècht teken. Maar het was druk, en ik zou er pas woensdag iets van horen.

Dus dacht ik dapper: ik maak nog wel wat blogjes, want dat ben ik nou eenmaal gewend, en jullie dacht ik ook. Maar het is toch wel lastig, om foto’s bij elkaar te zoeken vanaf een andere schijf. Dus deze foto maakte ik net, bij lamplicht, dan hoef ik niet te rommelen in m’n bestanden. Hij beeldt twee draaiende ventilators uit. Hoe het verder gaat met m’n pc dat hoor ik pas later. Mailtjes beantwoorden en bestellingen afhandelen gaat allemaal wel (vanaf een andere computer waar ik nu te gast ben), maar ingewikkelde handelingen zoals nieuwe spullen toevoegen aan m’n shop dat laat ik nu even achterwege.