Er is een wolf in Nederland!
Nu moet Roodkapje goed opletten!
Dit is een wandkleed zoals ze vroeger vaak gemaakt werden voor boven de commode in de kinderkamer. Op mooie handwerkstof was het patroon al voorbedrukt en dit werd dan geborduurd en met vilt geappliceerd.
Al die babies die in de zestiger jaren opgroeiden met dit sprookje boven het bedje, zijn nu volwassen. En als ze nu gaan wandelen in de Hollandse bossen, kunnen ze het eindelijk meemaken en is het geen sprookje meer: oppassen voor de wolf!
6 gedachten over “Er is een wolf in ons land”
Wat Leuk!!!!!!.
Wat een schattig kleed. En wat een leuk bericht heb je ervan gemaakt.
Het geborduurde kleedje voor boven het babybedje doet me weer denken aan mijn nicht die ongeveer tien jaar ouders was dan ik. Zij had begin jaren ’60 van de vorige eeuw een baby gekregen en ze was een wandkleed aan het maken voor haar de babykamer. Er stonden volgens mij tien kleine negertjes op en het was versiert met o.a. drinkrietjes als steeltjes voor de parasolletjes. Ik vond het erg leuk om te zien. Helaas is mijn nicht onverwacht op 38-jarige leeftijd overleden aan een hartstilstand. Haar zussen hebben geen idee waar het wandkleed gebleven is. Waarschijnlijk in de vuilnisbak gegooid. Jammer, ik had het graag willen bewaren.
Hallo Yvonne, wat verdrietig van je nicht en ik kan me voorstellen dat je graag het wandkleed wat ze maakte had willen bewaren. Toevallig had ik vanmiddag nog iemand op bezoek die vertelde dat ze het handwerk van haar overleden zus heeft gekregen en daar blij mee is. Haar zwager had het haar aangeboden, maar dat is dan toch iets wat je moet afwachten. Want niet altijd gaat het zo, en vaak is iets al weg voordat er in de familie navraag is gedaan of iemand het handwerk wilde hebben. Dat laatste heb ik helaas al vaker gehoord. Echt heel jammer!
Het wandkleed van de tien kleine negertjes ken ik wel (ik bedoel dat ik het wel eens gezien heb), en als ik het nog eens tegenkom, dan bied ik het aan jou aan!
Dat kleed hing ook boven mijn commode. Leuk. Het hangt nu nog steeds op de logeerkamer bij mijn moeder. En zijn onze kinderen er ook mee opgegroeid.
Een mooie herinnering dus!
En ook een extra illustratie dat handwerk soms meerdere generaties langs ‘mee-gaat’: méé met (opgroeiende) kinderen.