Geborduurde vogeltjes

Bloemetjes, vogeltjes en vlindertjes: dat zijn misschien wel de meest voorkomende onderwerpen om te borduren. Zelf ben ik er dol op, en dat begon al in m’n kindertijd. Het boekje middenop de foto had ik van m’n grootmoeder gekregen en daaruit borduurde ik zes vogeltjes onder elkaar, tot het lapje vol was. M’n moeder hielp me met de afwerking en zo was mijn liefde voor borduren (en voor oude handwerkboeken) geboren. Het kleine schellekoordje hing jarenlang op m’n kamer, maar later kreeg ik er genoeg van. “Zal ik de vogeltjes losknippen?” vroeg ik aan m’n moeder. “Nee joh, dat zou ik niet doen!” reageerde ze bezorgd. “Later vind je het weer leuk en ben je blij dat je het zo bewaard hebt.” Ze had gelijk, en nu ben ik er trots op dat ik dit oude schellekoordje uit mijn jeugd nog heb!

En ik heb inmiddels veel meer, want recent kocht ik ook een ander lapje met dezelfde vogeltjes, en die is voor m’n shop. Van dìt lapje zou ik het minder jammer vinden als iemand de vogeltjes losknipt, want het lapje zelf is niet zo mooi afgewerkt en de mooie  geborduurde vogeltjes zouden heel goed voor iets anders gebruikt kunnen worden.

Gister had ik het er met mijn visite over hoe mijn blogjes in andere huizen binnenkomen. De één is geïnteresseerd in mijn belevenissen, de ander in de handwerkjes, of in de tentoonstellings-tips. Ik zorg graag voor afwisseling, dus dat is het probleem niet. Wat ik soms wèl lastig vind, is hoeveel persoonlijks ik in m’n blogjes verwerk. Een verhaaltje over m’n allereerste schellekoordje, dat is ook wel persoonlijk, maar niet hinderlijk. Maar misschien is het wel hinderlijk als ik weer begin te zeuren over de herrie in de straat. Ik zou aan dit blogje ook een draai kunnen geven zoals: “Ik hoor liever vogeltjes fluiten als boormachines dreunen.” Helaas is het bij één van m’n buren weer eens zover: de honderdduizendste verbouwing! Er staat een grote container met de uitgebroken muren, keuken en vloeren voor m’n keukenraam. En de busjes rijden weer af en aan. Ik vind het een teleurstelling, want ik had juist graag nu eens lekker thuis willen naaien. Maar met deze herrie op de achtergrond is dat minder leuk.

Zo’n verhaal is dan voor mij wel even zinvol om van me af te schrijven (klagen mag best, af en toe). Maar anderen hebben er niks aan. Als iemand later nog eens googelt op “Vogeltjes borduren”, dan wil ze liever snel kunnen zien wat de mooiste borduurpatronen zijn. Overigens komt dat best voor: dat zoeken naar specifieke vogeltjes. M’n antwoord voor déze vogeltjes is dan: als je op zoek bent naar de borduurpatronen hiervan, dan kun je terecht in het boek Ponts de Croix Scandinaves van DMC. Daarin staan al die mooie vogeltjes en ook vlindertjes, paddestoelen en fruit. Deze patronen zijn min of meer ‘klassiek’ geworden, en zijn later ook in heel veel tijdschriften en als losse patronen afgedrukt.

Bewaren