We gingen een uurtje kanoën op het kanaal. Eerst zat ik achterin maar dan moet je peddelen en sturen tegelijk en dat ging me niet zo goed af. Toen mocht ik voorin en m’n zoon achterin en ging het veel beter. Ik zag de waterlelies aan de kant en vroeg of we daar even heen konden. Daar wilde ik wel een foto van maar die werd zo mooi dat jullie misschien niet geloven dat die door mij genomen is. Gelukkig had ik het gehaakte dekentje bij me, en die hing ik over de rand van de kano.
Niet dat je een dekentje nodig had vandaag. Het was boven de dertig graden. Daarom zochten we na het kanaal nog een ander water op om te zwemmen. Een zandafgraving midden in landelijk gebied bood verkoeling. De eerste keer zwemmen dit seizoen: heerlijk!
Het dekentje kocht ik een tijdje geleden op een rommelmarkt maar er zitten gaten in, dus niet geschikt voor de verkoop. Toch is het een leuk ding, en ik laat graag even zien dat er met slechts vier kleuren toch een heel afwisselend effect kan worden bereikt.
Kanoën en zwemmen op een warme zomerdag is al heerlijk, en zo’n dekentje maakt het nog nèt iets leuker. Altijd een dekentje mee in de auto, ook als het zo warm is dat je het liefst het water in duikt.
Ja hoor! Ik geloof het meteen dat jij die foto maakte.
Ik heb al vaker mooie foto’s hier voorbij zien komen.
Soms lukt het mij ook, maar ik weet dat ik daarvoor ook heel veel foto’s heb “moeten deleten”.
Nét niet scherp of scheef of wat dan ook.
Mooi weer vandaag, dus nog meer kansen voor geslaagde foto’s.
fijne dag.
Dat klopt Ine, een mooie foto kost soms wat moeite, en als ik hier één foto laat zien dan zijn er eerst ook heel veel foto’s gemaakt die weer in de prullenbak gaan. De kunst was dit keer om vanuit een wiebelende kano tòch die waterlelies te fotograferen en ik vond het leuk dat het lukte.