Deze borduurwerkjes liggen in de kamer en als ik zin en tijd heb borduur ik weer een stukje. Er zijn verschillende stadia die je al bordurend aflegt. Eerst het nadenken welk patroon en garen het beste past bij de ondergrondstof. En als dat is besloten, dan kun je van start. Dat vind ik een leuk stadium: de spanning of een borduurwerk net zo gaat uitwerken als je in gedachten hebt.
Als het middenstukje klaar is, en je hebt besloten om op die manier verder te gaan, dan volgt het volgende stadium: Lekker Borduren! Het borduurwerkje ligt een paar weken klaar bij het favoriete zitplekje en telkens kun je ongecompliceerd verder borduren. Tijdens een pauze-moment, of ’s avonds op de bank: Lekker Borduren. Een fijn stadium!
En veel te gauw komt dan alweer het einde in zicht en moet je gaan nadenken over de afronding. Zal ik het lapje helemaal volborduren, of toch nog wat vrij laten? En zal ik nog hele of toch maar halve bollen eromheen borduren? Dat is dan het stadium dat ik een beslissing voor me uitschuif en alweer aan iets anders begin.
Herkenbaar? Of zijn jullie allemaal zo gedisciplineerd? Nee toch?
De borden zijn van het motief Timor. Een nieuwe aanwinst. Vroeger had mijn schoonmoeder zulke borden in de kast. En nu kwam mijn man ze ergens tegen. Net als vroeger!
Bewaren