Hoe zou iemand er vroeger toe zijn gekomen om zulke kleedjes te borduren?
Het antwoord is simpel: dit soort kleedjes waren in handwerkwinkels te koop met voorbedrukte kruisjes. Daarvoor was uitwasbare inkt gebruikt. Iemand die zin had om te borduren, had dus tegelijkertijd stof en patroon en dan gaat het borduren makkelijk. Deze kleedjes zullen wel tientallen jaren bewaard zijn geweest, een herinnering aan dat iemand dit met liefde ooit borduurde en misschien wilde bewaren als herinnering aan een gelukkig gezinsleven. De jaren verstreken, de kinderen werden ouder, er werd niet meer zo intensief kerst gevierd. Nog weer later bleef de mevrouw alleen over en nam deze kleedjes mee naar het verzorgingstehuis. Soms wordt ik ook wat weemoedig van die oude handwerkjes.
Maar nu zijn deze kleedjes leuk om te laten zien, en ze kunnen ook nog wel even in m’n shop.