Het tijdschrift Handwerken zonder Grenzen verschijnt sinds 1978 en bleef lange tijd dezelfde – gewaardeerde! – formule hanteren: veel aandacht voor handwerken uit het (voor ons) buitenland, veel mooie foto’s, veel achtergrond-informatie over onbekende technieken, en ook wat aandacht voor handwerk in eigen land. In dat laatste opzicht was het dus zeker ook een ’tijd-schrift’ maar vanwege de mooie reportages over etnisch handwerk was en is het nog steeds toch ook een tijd-loos ‘bewaar-schrift’.
Na twee decennia veranderde het uiterlijk en de redaktie meerdere malen, en dat was te zien aan de verschijningsvorm, die enkele keren veranderde. Het magazine moest ook wel ‘met de tijd mee’ en om nog rendabel te zijn kwamen er veel meer advertenties. Daarvoor moest de mooie foto van een handwerk op de achterkant van het tijdschrift wijken. Maar ja, niks aan te doen. Tòch blij dat het tijdschrift kon blijven bestaan!
Meerdere malen hield de redaktie enquètes en daaruit bleek dat ‘men’ graag in het tijdschrift wil blijven lezen over oude technieken en dan met toepassingen in een nieuw jasje. Die invalshoek is ook in deze oude nummers terug te zien. Het zijn ’tijd-schriften’, ‘bewaar-schriften’ en ‘opnieuw-lees-en-gebruik-schriften.’