Roots route

Ter gelegenheid van de 65e verjaardag van mijn lieve man, volgden we een routs-route: terug naar de plekken die vroeger veel voor ons betekenden! Als eerste naar de stadspoort in Zutphen. Pal naast dit oude stuk stadsmuur ligt de middelbare school waar we vroeger allebei op zaten. Er was een tijd dat wij ons losmaakten van het pauze-geroezemoes van onze klassen en met elkaar een ommetje maakten langs de vijver achter de stadspoort. Dan praatten we over wat we meemaakten en daar waren we zo druk mee dat we niet eens echt oog hadden voor waar we liepen. Nu zagen we het wel! Wàt een plekje! Over twee weken heeft die oude school (helemaal nìets veranderd, zo zagen we) weer een grote reünie, maar daar gaan we toch maar niet heen. Wèl heel leuk om nu samen die herinneringen op te halen, en de namen van de leraren te benoemen die in onze herinnering kwamen terwijl we langs de oude lokalen liepen. Die school heeft heel wat voor ons betekend.

Ik vond het een ook een mooi plekje om m’n geborduurde levensboom op te hangen. Aan die oude stadsmuur, waar we vroeger zo vaak langs hebben gelopen.

We bezochten nog meer ‘historische plekjes’ maar ik sla een stuk van de dag over, het is ook alweer even geleden. We namen nog een kijkje in het dorp waar we vroeger woonden, het dorp vlakbij de rivier. Met de pont de rivier overvaren hoorde er ook bij! Want 65 worden is ook een soort ‘oversteken’ naar een nieuwe levensperiode.

Aan de overkant van de rivier groeien ook levensbomen, en nog veel meer. Hier groeien ook zeldzame bloemen en daar waren we naar op zoek.

Als eerste een heel plakkaat Bosannemonen, dat was een paar weken geleden nog bijzonder.

En ja: de Bosgeelster! Die groeit maar op een paar plekken in Nederland. We hadden hem hier al eens eerder gevonden. Het gaf een heel blij gevoel: samen de zeldzame Geelster zien bloeien!

De roots-route voerde nog langs een landgoed, waar mijn lief een tijdlang vrijwilligerswerk heeft gedaan. Hier maakten we een wandeling. Ik had ook een klein geel paaseitje mee en hing dat tussen de groene klimop.

Dit verslag van onze rootsroute begon met een geborduurde levensboom aan een eeuwenoude stadsmuur, met daarin een poort die we als tieners vaak doorgingen. En het eindigt met een foto van een afgehouwen boomstronk met een klein geel paaseitje erin. 65 worden is echt wel een mijlpaal! Je realiseert je dat er al veel dingen ‘in het verleden’ liggen, maar uit al die oude opleidingen, banen, woonplekken en bezigheden is zoveel moois gegroeid. Het was heel mooi om samen herinneringen op te halen, erover te praten. En te realiseren hoe fijn het is om samen die weg naar de einder weer verder te lopen!