Rough and rocky

“DART has succesfully impacted Dimorphos!”
Die zin kwam vannacht om 14 minuten over één op mijn scherm. Een Amerikaans ruimtevaartuig is – na onvoorstelbaar knappe berekeningen en voorbereidingen – volgens planning gebotst op de planetoïde die de naam Dimorphos heeft gekregen. De botsing was onderdeel van een experiment dat life werd uitgezonden door de NASA.

Ik heb gekeken, vanaf een uur van te voren. Vanaf de eerste minuut dat ik ging kijken was ik geboeid. Een enorm knappe prestatie en een opwindende gebeurtenis wat daar gebeurde! Daar vloog een ruimtesonde af op een ‘rocky patotoo’ (zo leek die planetoïde) met een snelheid van 6 kilometer per seconde. Een afstand van 11 miljoen kilometer was bijna afgelegd. En dan krijg je Life! beelden te zien van die laatste meters! Zò knap!
(Je kunt ook even googelen op ‘dart mission’, en zien hoe google een enorm leuke twist maakt)

De volgende ochtend ben ik er nog wel vol van. Is dit een nieuw tijdperk? Volgens de wetenschappers wel. Het wordt nu mogelijk om de aarde te beschermen tegen eventuele inslagen van een planetoïde. Maar hoe ga ik dat in een foto weergeven voor een klein blogje? Ik heb tenslotte iets indrukwekkends gezien en wil daar wat over schrijven. Ik besluit naar buiten te lopen want daar liggen vlak bij mijn huis nu heel veel ‘rocky potatoe’s’. Heel veel stenen en brokken beton en hopen zand en andere ellende. Het is een puinhoop daar. Ik pak een bloemetje mee en zoek een geschikte plek. Daar (terwijl de machines langs mij heen denderen) maak ik mijn foto voor vandaag.

Rocky Stars. Death Komets. Scary Planetoïdes. Beautifull Planets. Wàt een uniersum!
Die beelden van die ik om 1.14 vannacht te zien kreeg (en die iedereen nu op het nieuws kan zien) zal ik niet gauw vergeten.
Nu kan ik mezelf weer toespreken – met al die akelige herrie en hobbels vlakbij mijn huis – dat ik tòch nog een tuintje heb. Waar bloemen bloeien. En dat hìer, op onze aarde, de beschaving is gekomen. Met handwerk en nog veel meer.

En hier staat mijn huis. Ik loop er gauw weer naar terug en schrijf mijn blogje. Tjonge: life beelden gezien van een ruimtebrok waar niks groeit. Wij hebben lekker léven!