Rouwband en rouwlint

De opkomende volle maan lijkt helderder en groter omdat hij iets dichter bij de aarde staat. Dat wordt supermaan genoemd. Afgelopen nacht om een uur of 4 scheen de maan het meest helder en daar ging ik dan even voor naar buiten. Even helemaal alleen in de stille, lichte nacht.

Nacht is het voor duizenden mensen geworden die in de afgelopen weken overleden, doodziek geworden door het corona-virus. Verschrikkelijk om te zien (maar nog erger dat het ook echt gebeurt!) zijn de beelden van grote aantallen lichamen die weggehaald moesten worden. Dat druist zò tegen ons gevoel in van hoe we mensen de laatste eer willen bewijzen. Hoe we geliefden tot aan het graf willen begeleiden en eervol willen behandelen. Op veel plaatsen in de wereld kan dat nu niet niet.

Vroeger was het gebruikelijk dat lijkkisten werden versierd met rouwlint. Ik zocht in m’n voorraad net zo lang tot ik dit vond. Het is dun band, bedrukt met een soort viltachtige substantie. Ook rouwband was vroeger gangbaar en werd per meter verkocht. Het is een illustratie van de zorgvuldigheid waarmee de dood werd bekleed, waarmee geliefden werden begraven, waarmee kisten werden afgerand.

De maan zal ook vanavond weer vol en helder aan de hemel staan. Zoals altijd. De zon overdag benadrukt de lente in volle glorie, maar de maan ’s nachts kijkt neer op een aarde waar iets gaande is wat nog niet vaak zo is geweest. Op veel plekken waart de dood rond.