Workshop Sashiko

Mijn blogjubileum vierde ik vanmiddag op gepaste wijze: door het volgen van een workshop lijntjes-borduren!
Tien jaar lang gingen boeken en spullen uit mijn webshop naar mensen die een heel eind bij mij vandaan wonen; gingen mijn blogjes naar huizen in het hele (handwerk)land, en ging ik ook regelmatig naar tentoonstellingen en handwerkevenementen door het hele land. Maar nu kwam er toevallig precies vandaag ook eens iets naar mijn eigen stad! Waar ik zomaar op de fiets naar toe kon! Dat was heel leuk, en een kans die ik graag aangreep!

De borduurvereniging Merkwaardig (die ook een jubileum viert) heeft een tentoonstelling in de bibliotheek in Apeldoorn, en daaraan gekoppeld worden op die plek ook een paar workshops georganiseerd. Vanmiddag was er een workshop Sashiko, waar ongeveer vijftien vrouwen op af waren gekomen. Sashiko komt uit de tijd dat in Japan alleen werkkleding mocht worden gedragen in blauw en grijs. De stoffen werden zelf geweven, en die stof was kostbaar. De kleding werd verstevigd door draden door de stof heen te rijgen. Daarbij werden lange lijnen gemaakt. Dit had ook een versierend effect, en men verzon allerlei patronen. Door het doorrijgen konden ook verschillende lagen op elkaar worden bevestigd, wat de kleding warmer maakte.

Sashiko ontwikkelde zich tot een typisch Japanse volkskunst, en bij de toenemende belangstelling voor alles wat met borduren te maken heeft is er bij ons nu ook aandacht voor gekomen. In de workshop kregen we stukken verschoten blauwe jeans, waar de witte puntjes (met tandpasta via een raster) op waren aangebracht. Die mochten we gaan verbinden met kleine witte steekjes. Een leuk werkje, en ook een geschikt werkje om lekker bij te socializen.

Maar ik vertelde tegen niemand dat ik zelf vandaag ook een jubileum vier, dat bewaar ik wel voor hier op mijn blog. En daar hang ik ook weer zo’n terugblik-opmerking aan, zoals ik dat de afgelopen weken vaker deed. En dat is dat het ook nadelen heeft om die drive te hebben om zoveel mogelijk op de dag zelf te bloggen (zoals ik al jaren doe). Ik kreeg mijn proeflapje namelijk klaar en kon het toen gelijk onder de kraan houden om de witte puntjes weg te spoelen. En dat zou ik nu graag willen laten zien. Maar dat kan niet: het is nog nat en ik heb er nog geen boekje van gemaakt en het is te donker voor een foto.

Zo heb je als blogster ook vaak dilemma’s: wel of niet over bloggen? Gelijk maar vandaag, of wachten tot morgen?
Natuurlijk koos ik nu voor ‘vandaag’. Veel te leuk om nog een blogje te kunnen schrijven over het ‘verbinden van puntjes’! Dat doe ik al tien jaar, en daar hoort dit blogje nu ook bij.