Deze stola droeg ik vandaag buiten over m’n jas en binnen over een shirt. Het was een beetje een vreemde dag, en heel anders dan gister. Er was niet alleen veel Sahara-zand in de atmosfeer waardoor de zon rood kleurde, maar ook veel roet door de bosbranden in Portugal. Daardoor leek het bewolkt terwijl het dat niet was.
Maar niet alleen zand en roet komt uit andere landen naar ons land: ook handwerk! Lang geleden nam mijn moeder een witte stola voor me mee uit Tunesië. Ik was nog maar een klein meisje en was helemaal wèg van dat ding. Ik droeg hem met trots, totdat de draadjes die de wol-bloemen bij elkaar hielden versleten waren. Toen was het mooie eraf. Daarna zag ik vijftig jaar lang nooit meer zo’n stola, tot dit voorjaar op de oranje-vrijmarkt. Helemaal blij was ik toen ik deze kon kopen! Door mijn herinnering denk ik dus nu dat deze stola ook uit Tunesië komt. Ik heb geprobeerd wat research te doen, maar ben nog niks tegengekomen.
Wolbloemen waren in meerdere landen populair. In één van mijn haak-tijdschriften kwam ik een patroon ervoor tegen. Het artikeltje begint met: “Ze waren er al in grootmoeders tijd, daarna zijn ze langzamerhand vergeten. Nu vanuit Amerika als grote rage overgewaaid naar Europa: het wolbloem-apparaat!” Dat laatste heb ik helaas niet te koop, maar het tijdschrift dus wel. Voor iemand die nog zo’n plastik apparaatje heeft liggen en er misschien een gebruiksaanwijzing bij zoekt. En dan kun je dus zoiets maken als deze stola!
En dat was een nogal internationaal blogje, over roet uit Portugal en wolbloemen uit Amerika en een stola uit (vermoedelijk) Tunesië. Dat ligt voor een deel toch ook in de Sahara?
Deze omslagdoek doet me een beetje denken aan een kleedje wat ik hier heb liggen. Bij Berthi is deze techniek ook al eens ter sprake gekomen. Ook al lijken jouw wolbloemen wel een maatje groter.
http://berthi.textile-collection.nl/2008/06/01/breiraam/
En als je zoekt op breiraam kom je nog twee blogjes daarover tegen.