Het is toch steeds weer een uitdaging om een tasje een beetje leuk op de foto te krijgen. Vanmorgen probeerde ik het eens in de trein. Ik probeerde om een goudgeel maisveld op de achtergrond te krijgen, maar zie dat maar eens voor elkaar te krijgen. Zoveel maisvelden zijn er niet meer want de mais wordt nu in snel tempo binnengehaald. Twintig jaar geleden maakte ik al tasjes van restjes stof en dit is zo’n ouwetje. Ik had een restje zijde en hield de vorm aan zoals het was geknipt. Een golvende lijn erin en het was een woestijn. Of een maisveld, net wat je erin wilt zien. En een restje jeans, dat heeft toch bijna iedereen wel in huis?
Ik vond een treinkrant en die bladerde ik door. In een artikel las ik een pleidooi voor het invoeren van statiegeld op spijkerbroeken. Wat een gedoe zeg! Of een soort milieubelasting waardoor de jeans duurder wordt. In de sideline van het artikel geven een paar mensen commentaar: “Laat ze eerst maar eens de plastik troep gaan opruimen, al dat plastik is veel milieu-belastender.” En iemand anders zegt bondig: “Wat een dom plan is dit.”
Nou ja, ik ben er niet zo mee bezig. Mijn idee is al jaren dat oude restjes jeans heel geschikt zijn voor leuke tasjes. En vorige week kwam ik nog een veel mooiere plek tegen om m’n tasje even neer te zetten. Die foto wil ik hier ook nog wel graag laten zien:
Bewaren
Bewaren
Bewaren