Aan de rand van onze stad is een kringloopwinkel waar ik haast nooit meer kom, want er is toch niet veel meer te halen. Deze tapisserie-schilderijen misschien nog? Wel een jaar lang stonden ze hoog op een stelling neer te kijken op het koopjeszoekende publiek. Er hing een bordje aan met de tekst: “Dit object is niet te koop maar wordt op 7 maart geveild”. Vandaag dus. Gister was ik toch in de buurt en maakte ik nog even deze foto. Want ik vond het zo leuk om te zien hoe deze voor mij bekende tapisserie-schilderijen daar stonden. “Kan ik ook te weten komen hoeveel deze schilderijen opbrengen?” vroeg ik aan een medewerker. Nee, dat kon niet. Dan moest ik zelf maar komen. Dat gaat niet lukken vandaag, maar ik wil toch even laten zien hoe die schilderijen er bij stonden. Waarmee ik zeggen wil: Je komt er niet zo makkelijk meer aan! Ook kringloopwinkels hebben ze niet zomaar meer te koop.
Een tijdje terug zag ik in een kringloopwinkel een klein tappisserie-kussen van een bloem. Niet in ‘mijn’ kleuren, ik wilde hem niet meenemen (een mens kan niet álles verzamelen). Maar omdat hij op zich erg leuk was, heb ik hem wel gefotografeerd. Jammer dat ik hem hier niet kan neerzetten.
Doe ik ook wel eens: spullen fotograferen en ze dan toch niet kopen. Raar? Nee hoor. Maar als je die foto dan thuis ziet, krijg je dan niet alsnog zin om terug te gaan en het te kopen?
Over het algemeen niet. In dit geval misschien een beetje wel… 🙂 omdat ie op zich toch leuk gemaakt was… Ik zal toch nog eens kijken of ie er is. Als hij voor mij bestemd is dan is hij er nog, anders heb ik altijd de foto nog! 😉
Ik zal het met de foto moeten doen -en van daar uit kan ik hem altijd nog eens zelf borduren, knopen, haken of breien in mijn eigen kleuren- want het kussentje uit de kringloop heeft een andere gelukkige eigenaar gevonden 🙂