Wandeling met een mosgroene sjaal

Twee weken geleden begon met mooie groene wol te breien aan een sjaal voor m’n lief. Het breide lekker, en dan wil je het liefst dóórbreien. Maar ik besloot het breiwerk te ‘bewaren’ voor de typische breimomenten, zoals op visite of in de trein. Op die manier kon ik het rekken tot twee weken (en twee meter!). Het laatste stukje breien was voor toen we eerder deze week op bezoek waren bij vrienden in Speuld. Eigenlijk wilde ik de sjaal toen fotograferen in het “bos met de dansende bomen“, maar toen ik het laatste stukje had gebreid was het al donker. Vandaag een herkansing.

We wandelden met een wandelgroep weer een etappe van het Veluwse Zwerfpad. Het bos was nat, de paden drassig, de lucht zwaar van de regen, maar de stemming was goed. We wandelden van Apeldoorn naar Vaassen.

We liepen door de ‘Motketel‘, een prachtig gebied vol met beekjes en sprengen. Dit gebied staat op plek 9 in de top-100 van de Historisch Geografie Nederland. Als ik zoiets lees denk ik altijd dat ik die andere plekken ook nog wel eens wil bezoeken.

Al die nattigheid heeft ervoor gezorgd dat het mos nu intens groen is.
De sjaal is eigenlijk voor m’n man, maar voor deze eerste ingebruikname heb ik hem maar gedragen. Zo vaak afdoen en weer omdoen was niks voor hem.