Het Beekbergerbos is een nieuw aangelegd bosje wat volgens Natuurmonumenten een ‘oerbos’ moet gaan worden. Het schiet niet erg op en ik vind het nog steeds het saaiste bos wat ik ken. Niks aan om de ene route van een paar kilometer erdoorheen te lopen, maar soms doe ik het toch want het bosje ligt op de weg naar ons huis en soms heb je zin om even de benen te strekken.
Gelukkig is er één stukje door het bosje wat wel mooi is, maar daar zijn geen paaltjes of bomen om mijn tas aan op te hangen. Dus dan maar op het saaie stuk. En dat is met zo’n tas gelijk niet saai meer! De tas sprankelt en straalt alsof hij nog maar net gemaakt is. Ik vind het leuk om deze tas te laten zien want hij is een goed voorbeeld van hoe vroeger iemand iets heeft gemaakt wat waarschijnlijk geïnspireerd is geweest door een boek of tijdschrift. In de zeventiger jaren werd het leerbewerken volop gestimuleerd. Eerst kon het leer geverfd, en daarna kon er een mozaiek van worden ingelegd. En zie ook eens dat houten hengsel, geverfd in dezelfde kleuren. Hier heeft iemand vast heel lang aan gewerkt.
Na tientallen jaren bewaard te zijn, hangt deze mooie tas nu in een kleurloos bosje (en dient het mijn punt dat deze tas èlke gelegenheid wel op kan fleuren), en komt deze handgemaakte vintage-tas nu in mijn shop. Dit hoort ècht ook bij een soort overzicht van wat er allemaal vroeger is gemaakt: een mozaïek maken van stukjes leer was vroeger heel hip.