Zeventien-juli was een zomerse dag, net als drie jaar geleden. Drie jaar geleden werd Nederland werd opgeschrikt door een vliegramp. De MH17 werd uit de lucht geschoten en stortte neer in een veld met zonnebloemen. Het was aanvankelijk onbevattelijk en de beelden drongen diep door.
Voor ons was die 17e juli juist een blijde dag: ik mocht mijn lieve man ophalen uit het ziekenhuis, na een geslaagde operatie. Lang hadden we er naar toegeleefd, en nu was het achter de rug! Een nieuwe periode zonder klachten mocht beginnen. Maar op het nieuws hoorden we dat 298 levens wreed beëindigd waren. Dat was echt onbevattelijk.
Gister namen we twee grote bossen zonnebloemen mee naar Utrecht, want onze zoon had wat te vieren. En zo heeft iedereen associaties bij deze grote goudgele bloemen. Ze onderstrepen blijdschap, maar ze brengen ook rouw in herinnering.
Vandaag werd een nationaal monument onthuld ter herdenking van de slachtoffers van de MH17-ramp. Het thema is ‘voortleven’. Voor elk slachtoffer werd een boom geplant. Twee weken geleden werd duidelijk dat de verdachten van het neerhalen van vlucht MH17 in Nederland worden berecht. Iedere keer als die ramp herdacht wordt, zullen er zonnebloemen zijn. Ik hoop dat die bloemen mogen helpen bij het verwerken van het verdriet.
Misschien heeft iemand nog belangstelling voor mijn geborduurde schilderij. Misschien geeft het iemand troost, en misschien accentueert het iemands zomerse blijdschap.
Bewaren