Nieuwe trui tegen oud decor

Op het terrein van het Openluchtmuseum in Arnhem staan gebouwen die karakteristiek zijn voor het Nederland van vroeger. Oude molens, boerderijtjes, winkeltjes en fabriekjes uit het hele land zijn overgeplaatst naar dit terrein en geven zo een tijdsbeeld van het leven van honderd tot tweehonderd jaar geleden. Het eerste gebouw na de entree is een ‘los huus‘ met een opvallend blauwe gevel. In een los huus woonden de vroegere bewoners samen met hun vee in één grote ruimte. De opbrengst van de schrale zandgronden was niet genoeg om van te leven. Kleine boeren verdienden daarom ’s winters wat bij met het maken van maken van klompen of borstels. En vooral werd er veel geweven. Bijna ieder boerderijtje had wel een spinnewiel en een weefgetouw.

Dit karakteristieke boerderijtje vind ik een mooi decor om mijn laatste trui van het jaar te showen:

Terwijl ik daar poseer komt toevallig net de ‘boerin’ aangelopen en we maken een praatje. Ik vertel van mijn eerdere ervaringen met vrijwilligsters die ik hier in vorige jaren heb ontmoet en dat ik graag nog eens met een groepje bloglezeressen zou willen komen. Omdat ik merkte dat er belangstelling bij degenen die bezig zijn met het onderzoeken van het oude linnen, om kennis te nemen de vroegere werkwijzen om vlas te verbouwen. Met verschillenden bloglezeressen heb ik hier al over gepraat en nu wilde ik eens polsen of we misschien volgend jaar eens wat kunnen afspreken. De vrijwilligers die hier bezoekers te woord staan, weten heel veel over de oude ambachten van spinnen en verven.

“Kom eerst maar eens binnen”, zei ‘de boerin’ en daar was ik dan weer in die oude ruimte waar vroeger zo hard is gewerkt. Ik mocht ook even achter het spinnewiel!

Daarna keek ik nog even bij het rek met handgeverfde wol. “Dit is geverfd met wede, zei de boerin terwijl ze een streng op de onderste stok aanwees, bijna de kleur van jouw trui.”
Die trui is dus af!
En dit blogje ook voorlopig, en misschien nog eens een vervolg. Laat maar weten als je interesse zou hebben in een gezamenlijk bezoek aan dit boerderijtje.
Het lijkt me interessant om samen nog eens te luisteren naar wat deze vrijwillige wol-experts willen doorgeven. En als dat er niet van komt, en iemand leest dit later nog eens: weet dan dat je voor specifieke kennis over de vervaardiging van linnen en het spinnen en verven van wol, heel goed hier terecht kunt. De vrijwilligers zijn er niet altijd, maar meestal wel tijdens de winterweken en in de zomerperiode.