Bam! Een knaloranje machine. Ik vond hem mooi en wilde hem op de foto. Op een mooi plekje aan de kust in Denemarken stond een huisje en daarin was een reddingsbotenmuseum gehuisvest. M’n hoofd stond er helemaal niet naar om me te verdiepen in de verwoestende stormen die het land hadden geteisterd en de dappere mannen die de ruwe zee opgingen om hun maten te redden. Maar en passant neem je er toch wat van mee. Daar ben je toerist voor: bij het één sta je wat langer stil en het ander sla je gewoon over. Maar die machine, die sprak me wel aan. Knaloranje met groen.
Deze kleine boekjes over weven spreken me ook aan, vanwege die retro-voorkanten. Verschenen in de jaren zeventig toen ook in Duitsland en Zweden grote en kleine mensen werden gestimuleerd om met hun draadjes leuke dingen te fabriceren. Ik had zelf ook zo’n klein weefraampje in die tijd, maar wist eigenlijk niet goed wat ik ermee moest. Ik slingerde wel wat draden heen en weer, maar iets moois maken zoals Jutta Lammèr dat voordeed in haar boekje: daar had ik geen idee van. Had ik maar zo’n leuk voorbeeldenboekje gehad.
En de clou van deze foto-combinatie: voor belangrijk werk zijn sterke machines nodig, voor een beetje knutselen alleen een klein houten weefraampje en een voorbeeldenboekje.
1 gedachte over “Weven op kleine weeframen”
Ik herinner me een weefraampje gemaakt van een houten sigarenkistje van opa.
Met het aardappelmesje inkervingen in de rand gemaakt zodat de draad niet weg zou schuiven.
En ergens, heel vaag, herinner ik me het lapje wat een boekenlegger moest worden…….maar het nooit zover heeft gebracht.
Ik was misschien negen??