Eén Iris bloeit er in mijn tuin. Op de plek waar een week geleden nog een laag sneeuw van 15 centimeter lag.
Ik probeer er een kussentje bij te leggen, maar dat wordt niet mooi.
Ik plaats een witte plank erachter. Nu zie je de schoonheid van de bloem. Maar niet de weidsheid van het land en het leven.
Het is een stralende dag, maar ik voel me toch wat onbestemd. De foto is niet wat ik bedoelde. En er is zoveel wat ik graag anders had gewild. Ik kijk naar de aquarel die achter m’n computer op het prikbord hangt. Een uitdrukking van de verte-verlangens van mijn moeder. Ik haal de aquarel eraf en leg het kussentje erop en maak een nieuwe foto.
De techniek waarmee dit kussentje is gemaakt heet ‘Cathedral window’. Nu drukt het mijn gevoel uit. Mijn verlangen naar weidse verten! Ik zou via Limburg naar Lombardije willen rijden, alsmaar door het ontluikende lentelandschap. En onderweg elke kerk of kathedraal willen binnengaan en de zondagsblijdschap willen beleven met anderen.
Maar ik ben thuis en kijk naar het ene Irisje.
En ik weet dat ik en duizenden anderen tòch een mooie zondag mogen hebben. Fijne dag gewenst!
2 gedachten over “Kussentje Cathedral window”
ik heb ook zo,n gelukmakertje in de tuin,.een hommel dook er helemaal in.
Blijf blij…..ook met een irisje.Lentegroet,Anneke*
Wat een mooi gezicht weer hè? Ik hoorde op de radio hoe belangrijk het is dat hommels en andere insecten gelìjk na hun winterslaap iets van nektar kunnen vinden. En dat die allereerste bloemen dus heel belangrijk voor hen zijn. Daar dacht ik aan toen ik gister ook al gelijk de eerste knalgele paardebloem zag bloeien. Ha fijn, voedsel voor de bijen!