Een kleedje op het houten dienblaadje

M’n hele jeugd had ik het teakhouten dienblad van m’n moeder gezien (ze gebruikte het elke dag) en toen ik trouwde wilde ik er graag ook zoéén. In die tijd mocht je verlanglijstjes maken en ik beschreef zo goed mogelijk hoe het houten dienblad eruit moest zien. Maar teakhouten dienblaadjes waren inmiddels niet meer zo makkelijk te krijgen en het dienblaadje wat ik kado kreeg was iets anders. Evengoed gebruik ik het al m’n hele huwelijk. Maar toen de spullen van m’n moeder vorig jaar verdeeld werden, zei ik dat ik dat teakhouten dienblaadje wel wilde. Het was tot het laatst toe nog in gebruik geweest. Tot vlak voor de overdracht van het huis. En toen nam ik het mee.

Vanavond gebruikte ik ook één van de oude koffiekopjes van m’n moeder. Het zal wel een moederdagkadootje zijn geweest. En ik las een stukje uit haar dagboekje (het omslag heb ik een keer voor haar geborduurd). En ik zocht haar oude tafelkleedje erbij. Ik weet nog dat ik vorig jaar twijfelde of ik dat mee zou nemen of niet. Toch maar fijn dat ik het wèl deed. Ik maakte een stilleven om een kopje koffie te drinken en aan m’n moeder te denken en vond het fijn om dat zo te doen.

En ik wil jullie mijn mooie nieuwe kleedje laten zien! Nadat ik dat dienblaadje al meer dan vijftig jaar mooi heb gevonden, heb ik nu een precies passend gehaakt kleedje erbij gevonden! Ik dacht erover na hoe je als dochter wordt beïnvloed door de smaak van je moeder. En hoe je de dingen mooi gaat vinden die zìj ook mooi vond. Met dit kleedje erbij ben ik voorlopig nog niet klaar met te genieten van dit fijne oude dienblaadje.