Patchworkbloemetje in grote Plantentuin

We liepen al uren rond in één van de grootste plantentuinen van de wereld. Dit is de Plantentuin Meise, vlakbij Brussel. Nu wilden we ook nog even naar een kant van de tuin waar we nog niet waren geweest, ook al waren we nu eigenlijk wel moe. Wéér zo’n heel mooi plekje, waar je het liefst nog heel lang zou willen blijven. Ik was verrast door de Lotusbloemen. Oh, dus dáár komen die gedroogde bloembodems vandaan! Mijn moeder had vroeger altijd droogbloemen en vaak maakte ze haar vazen opnieuw op en dan gebruikte ze altijd die paar bruine houten bloembodems. Jaren achter elkaar, en nooit had ik me afgevraagd waar die nou eigenlijk vandaan kwamen. Ze wàren er gewoon.

Terwijl ik daar zo aan terugdacht, legde ik nog maar eens m’n patchworkbloemen op de lotusbladeren. Ze doen het hier ook goed.
Al eerder had ik ze in een kas ook weer opgediept uit m’n tasje. Want ook al ben je uren in zo’n tuin, dan is er nòg niet genoeg tijd om alle bordjes te lezen. Vaak maak ik dan een foto en kan ik het bordje thuis nog eens lezen. En als je dan toch een foto maakt, dan kun je er gelijk nog wel iets bijleggen.
Later kochten we in de museumwinkel nog een stekje van deze Sansevieria uit 1907.

Spelen met Stoffen is uitgegroeid tot een fantastische hobby met vele mogelijkheden. Vandaag beginnen de jubileumdagen van het Quiltersgilde, wat al 40 jaar Nederlandse patchworksters gestimuleerd heeft om op allerlei manieren stofjes samen te voegen en nieuwe ideeën en vormen te ontdekken.
Het ontdekken van allerlei planten (in deze tuin herbergen ze meer dan 20.000 planten!) is al eeuwenlang een fascinerende bezigheid, en het is heerlijk om op een mooie dag iets van die soortenrijkdom te zien. De onderste foto nam ik vanwege de grote Tillandsia die erachter hangt. Daar hebben wij ook een paar kleine exemplaren van, die iedere dag worden beneveld, en zomaar zonder aarde kunnen groeien. Zò fantastisch allemaal! En zo fijn twee liefdes samen op één foto te krijgen.