Een lieflijk tafereeltje (was het maar altijd zo)

Over de hele wereld is met afschuw gereageerd op de aanslagen op Israël, die waarschijnlijk het begin van een nieuwe oorlog zullen zijn. Het is verbijsterend, verdrietig en dus ook spannend hoe het nu verder zal gaan. En in Afghanistan zijn al twee-en-een-half duizend mensen door een aardbeving gedood. Ook onbevattelijk.

Ik had behoefte aan een mooi plaatje voor dit blogje, en zocht dit borduurwerk van een lieflijk tafereeltje op. Een zwanenpaar bij ondergaande zon. Het is een soort snapshot, vastgelegd in platsteek, wat laat zien hoe mooi het leven kan zijn. De trouw van die twee witte statige vogels, het lieflijke landschap bij avondzon of ochtendgloren. De dag die veilig is en de nacht die veilig is. De dieren die ons leven op ons plekje op aarde nog mooier maken.

Maar op ons netvlies staan nu ook de beelden van de gruwelijke verwoestingen en de vele doden en gewonden. Menselijk geweld, ingegeven door valse haat, en natuurgeweld, veroorzaakt door schuivende aardplaten. We voelen ons machteloos en verdrietig. Maar ook veerkrachtig om te doen wat goed is, en daarbij dankbaar te zijn waar wij mogen wonen.

Ik wou het niet onbenoemd laten, voor ik weer verder ga met m’n blogjes. Waarschijnlijk verwoord ik het voor meerdere mensen die het zo voelen: lastig om weer ‘gewoon’ verder te gaan. We wensen al diegenen die op deze rampen en oorlogshandelingen moeten reageren kracht en wijsheid. Ik probeer me ook een beetje in te denken hoe dat voor al die mensen zal zijn, die hier nu rechtstreeks op moeten reageren. Beslissingen nemen, naar overlevenden onder het puin zoeken, de verschrikkingen onder ogen zien, erover berichten in de media etc. Maar wij mogen weer verder met ons dagelijks leven.

Hieronder nog een paar blogjes met aanbiedingen die ik voor afgelopen zaterdag had gepland. Ik ben wat aan het opruimen en m’n shop aan het bijwerken. Daar ga ik weer mee verder….