Europapa, Euromama
Een gezin uit Bretagne, het poststempel vermeldt dat deze kaart in 1972 via ‘Quimper’ is gegaan. Wat leuk, toen was ik daar ook als tiener met mijn ouders. “Alles okeé”, staat achterop de kaart geschreven.
Nog een gezin, nu in Italië. Deze kaart is onbeschreven.
Nog een plaatje uit Bretagne. Die ‘Jos’ was vroeger een bekende fotograaf. Het tafereel zal wel in scène gezet zijn, maar dat doet niet af aan het beeld van vervlogen tijden, waarvan het fijn is dat er nog foto’s zijn.
En dat geldt voor al deze kaarten. Hier drie vrouwen uit Italië.
En vrouwen van vier generaties ergens in Duitsland.
Deze Duitse vrouwen zien er nogal ernstig uit.
In Frankrijk maken ze plezier met elkaar.
In Hongarije zien vier meisjes er prachtig uit!
En zo hebben we een kijkje gekregen in Europa!
Nog een laatste foto-kaart uit Griekenland.
Europapa, Euromama!
Is het echt nog maar vijftig jaar geleden dat het nog bijzonder was om met onze ouders op vakantie te gaan naar zulke mooie plekjes?
En dat we ansichtkaarten stuurden met de tekst “Alles okeé”?
Ik doe ook eens een ode, nu aan mijn mama. Mijn mama deed vroeger van alles met plakplastik, daarmee maakte ze het hele huis mooi. Ik heb een heel oud rolletje van dat plakplastik meegenomen toen we het huis opruimden. Vast ook wel vijftig jaar oud, net als deze kaarten. Ik legde al die kaarten op dat plakplastik.
Europapa, Euromama: wat had je veel moois te bieden!
Europapa, Euromama: wat hebben we mooie herinneringen!
Het zou wel weer eens wat rustiger en mooier mogen eigenlijk.
Maar gelukkig hebben we die kaarten nog.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
2 gedachten over “Europapa, Euromama”
Blog van 7 maart: op 7e rij, links, staat Bevelands echtpaar. Mij viel meteen op, dat de vrouw een kralensnoer met 6 rijen droeg, met 6 nooit eerder gezien. Of ze echt zijn zijn, weet ik niet. Misschien voor de foto omgehangen…? Het viel me ook op, dat de snoeren niet mooi hangen. Maar toch, prachtig om weer eens te zien. Vanaf 1970 waren wij bevriend met een ‘boerse vrouw’ (75). Als zij weleens bij ons op bezoek kwam (een straatje verder), legde ze de kralen op tafel ( veel te zwaar om de nek). Overdag thuis droeg ze niets, kwam je aangekondigd op bezoek, dan droeg ze een nepsnoer.
‘Boers’ is een net woord, hoor. In het bejaardenhuis leerde ik, hoe de mensen op z’n boers kleedde.
Hallo Titia,
Je hebt mooie herinneringen aan je vroegere contacten!
Na je uitleg heb ik de uitdrukking ‘boers’ in een volgend blogje gebruikt,
nu wetende dat dat een goed woord is.