Fietsen langs de IJssel

Vanmorgen wist ik ineens: ik wil naar de IJssel. Ik wil nù gewoon de IJssel zien! Dat kun je zo hebben hè? Het was een warme vrijdag en ik wilde weg.
Na 20 kilometer vond ik een mooi plekje en daar stonden een paar bankjes. Ik raakte aan de praat met een andere fietster. Ze vertelde dat ze hier wel wel vaker kwam. Voor mij was het de eerste keer hier. En daarna kwamen we als vanzelf te praten over handwerk. Dat ging gewoon zo, best grappig!

Ik had een geborduurd tafelkleed meegenomen, wat ik gister op de antiekmarkt had gekocht. Op zomerse fietstochtjes hou ik van zomerse spulletjes. Ik vertelde tegen de andere fietster/handwerkster dat ik nog niet helemaal goed op gang ben gekomen, na m’n juli-zomerpauze. “Gewoon rustig aan doen” adviseerde zij.
Zie je, daarvoor moet je soms gewoon even gaan fietsen! Dan krijg je vanzelf goede adviezen.

Dus alle andere foto’s die ik in m’n hoofd had van dat mooie tafelkleed, met uitzicht op het water, die zijn er gewoon niet. Ik maakte ze wel, maar vind ze niet mooi genoeg. Stond ik daar bovenop die rivierdijk te klungelen met dat waaiende kleed, en toen dacht ik: Ik ga weer lekker verder!

Het kan hier maar een klein stukje, dat de weg zo dicht langs het water loopt.
Daarna is er weer een brede groenstrook tussen weg en water.
In de verte de snelweg. Daar zou ik even later onderdoor fietsen. Maar nog even niet òp de ‘snelweg’. Nog even rustig aan….