Haakwerkjes op de honingmarkt

Al een jaar heb ik geen honing meer gegeten, want vorig jaar misten we de honingmarkt en honing uit de winkel koop ik niet meer. Als je eenmaal geproefd hebt wat onze eigen imkers zèlf aanbieden, dan is de verwarmde en verarmde fabriekshoning niet meer interessant. Vandaag konden we gelukkig weer een voorraad kopen op de plaatselijke honingmarkt.

Bij twee kramen vroeg ik of ik wat kleedjes mocht neerleggen voor een foto. En beide keren kreeg ik leuke reacties van de honingverkopers. Hun vrouwen haakten ook, en daardoor kwam er ook een leuk gesprekje op gang, met belangstelling voor elkaars interesses. Want een honingmarkt bezoeken is veel méér dan ‘alleen maar’ wat potjes honing inslaan. Het is oprechte belangstelling hebben voor wat mensen vroeger konden en nog steeds kunnen. Die imkers zijn bijzondere mensen, met enorm veel kennis van de natuur en van hun natuurprodukt. Bij elke honingmarkt vind ik het heerlijk om te luisteren naar hun verhalen en gezonde adviezen, lepeltjes honing te proeven, en m’n honingvoorraad te kopen.
Andere jaren maakte ik wel eens foto’s van al die potjes honing op de kramen; dit jaar koos ik voor foto’s van de honingraat, die ook te koop wordt aangeboden. De gehaakte kleedjes zou je als deksel-versiering van de honingpotjes kunnen gebruiken, maar zo stond het ook wel even leuk.