Herfst op 1 en 2 november

De eerste dag van november was lange tijd een belangrijke kalenderdag, vooral voor boeren en kooplieden. In de agrarische wereld was 1 november het begin van het winterseizoen en van de werkzaamheden binnenshuis. De kachel mocht aan en de winterkleren werden aangetrokken.
1 november was ook de dag waarop lonen werden uitbetaald, nieuwe pachttermijnen ingingen en knechten en meiden in dienst traden. Ook de najaarsmarkten werden vaak op 1 november gehouden.
Op 1 november viert de roomskatholieke kerk al eeuwenlang Allerheiligen. Ruim honderdduizend mensen die heilig werden verklaard, worden op die datum herdacht. Bij de kerkelijke viering van Allerheiligen wordt het thema van het einde der tijden behandeld. Er worden missen opgedragen en kerkhoven bezocht.

Op 1 november heeft ook vaak een weersomslag plaats en er zijn allerlei spreuken die voorspellingen doen: als het weer op 1 november zus of zo is, dan wordt het later in de winter…. Die spreuken vind ik niet zo interessant, maar die weersomslag vind ik wel frappant. Op 31 oktober kon ik nog in Utrecht aan de gracht op een terrasje zitten, op een prachtige herfstdag. En op 1 november ging het regenen. Maar voordat die regen er was, ging ik eerst nog de hele stad rondfietsen. Overal waar ik nog een boodschap had te doen, ging ik op de fiets naar toe. Parken en bomenlanen: het was overal even mooi! Ik genoot ervan dat de bladblazers niet overal tegelijk konden zijn en dat hele straten bezaaid lagen met afgevallen blad.

Op zulke warme herfstdagen vind ik het nog te warm voor de winterjas en doe ik vaak een stola over m’n herfstjas. Ik haalde wat nieuwe rollen folie, waar ik m’n boeken inpak die worden besteld. En ik koos mijn route door de stad zò, dat ik langs alle mooie plekjes kon fietsen.

En op 2 november is het Allerzielen en worden in de Rooms katholieke kerk alle gestorvenen herdacht. De protestanten doen dat juist op de laatste zondag van november. Vorig jaar maakte ik hier een blogje over en dat is nu bijna mijn meest gelezen blogje. Hier wordt dus vaak op geklikt. Het blogje heet De mensen van voorbij, zij blijven met ons leven.  Daarin is een gedichtje te lezen waarin onder woorden wordt gebracht dat we ons met onze dierbaren verbonden blijven voelen.

Bewaren

Bewaren