Kleden en doeken in kerken en kathedralen

Een kerk (in België) binnenlopen op de tweede paasdag is een bijzondere ervaring. Gewijde stilte en gepaste versiering nodigen uit tot een rustige omgang om de rijke symboliek in je op te nemen. De eeuwenoude basismaterialen van hout en steen zijn nu aangevuld met smetteloos wit linnen en dat is bijzonder om te zien. Op geen enkele andere dag in het kerkelijk jaar voegt doek zòveel toe aan de christelijke uitstraling van de betekenis van pasen.

In veel kerken is het doek om het kale kruis gehangen.

Ook op de altaarstafel ligt vaak een smetteloos wit kleed, zoals hier in de schitterende Onze Lieve Vrouw van Hanswijkbasiliek.
En daarbij komen dan de stralende tulpen prachtig uit.

Ook het binnengaan van deze kerk was een bijzondere ervaring, de Onze Lieve Vrouw van Leliendaalkerk. Ook hier hangt, precies in het centrum van alles wat deze kerk benadrukt, een wit doek om een kaal kruis.

En daarbij: een verbeelding van een open graf! De bijbel vertelt dat ‘de grote steen was weggerold, en Jezus was er niet meer.’ Zijn lijkwade heeft in de geschiedenis een grote rol gespeeld. ‘Een grote rol’, ook dàt is beeldtaal. Niet eerder zag ik een ‘dookrol’ zò mooi in een kerk liggen als in deze Jezuietenkerk in Mechelen.

Hout en steen noemde ik al, de basiselementen van een kerk en kathedraal. Daarbij goud en glas: onmisbaar voor glitter en glans.

En dan nu met pasen: doek in de hoofdrol!
Wat een bijzondere doek moet dat zijn geweest, die lijkdoek van Jezus.