Hollandse waterlijn

Voor een mooie wandeling hadden we het er dit keer voor over om eerst een eindje te rijden. Gewoon zin om eens in een heel ander gebied te zijn. Het open landschap in het mooie buitengebied van Schalkwijk trok ons op deze voorjaarsdag half april. Dit is het gebied van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, die oude verdedigingslinie tussen Muiden en de Biesbosch. Mochten er ooit vijanden komen, dan kon in dit gebied delen land onder water worden gezet, zo was destijds de gedachte.

De waterlinie als verdedigingwerk werd ruim honderd jaar onderhouden, maar Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleek dat dit inundatie-idee achterhaald was. Tijdens onze wandeling zagen we nog wat restanten van de vroegere linie, maar we kwamen ook bij een plek waar weer iets anders aan de hand was met ondergelopen land: een verdronken bos! Ongeveer 10 jaar geleden stond hier nog een mooi bos langs de Schalkwijksewetering. Dit bos werd opgeofferd om de wateropvang in het gebied beter te kunnen regelen. De bomen in het bos werden letterlijk verdronken, waardoor de boomtoppen afstierven en als stompjes boven de watergrens te zien zijn. Maar de wandelroute kon doorgaan: over een mooi vlonderpad, waardoor je dus over het water kon lopen!

De route die we volgden heette Vuylcopad en is vanuit onze woonplaats gezien misschien de verste klompenpad-route. Het was wel weer tijd voor een wandeling, want thuis had ik achter de naaimachine gezeten. Toen de watermanagers in dit gebied destijds besloten dat bos onder water te zetten, toen kocht ik een jellyrol met patchworkstroken. En nadat die er dus tien jaar of misschien nog wel langer had gelegen, naaide ik ze nu allemaal aan elkaar. Ik had geen zin meer in iets ingewikkelds en vond de dessins en kleuren mooi genoeg om ze niet verder in stukjes te knippen. Dus naaide ik ze nu allemaal aan elkaar.

De top is af, nu nog een achterkant. Maar zo’n mooie wandeldag laten we niet onbewandeld voorbijgaan! Wèg van de naaimachien, wandelen, en kopje thee langs het water! Alvast uitproberen of het een fijn quiltje wordt en intussen vast nadenken over een naam. Niet moeilijk: dit picknickkleedje kan ik ook wel ‘Hollandse waterlijn’ noemen!