Als vrouwen hun hele leven hebben gehandwerkt, dan willen ze dat ook graag nog doen als ze oud zijn geworden (als ze het nog kunnen). In verzorgingstehuizen zie je vaak dat oudere vrouwen zulke mooie spulletjes hebben. En sommigen kunnen ook nog zulke prachtige dingen borduren. Maar één ding kunnen ze vaak niet: even naar de winkel gaan om een lijstje te kopen als iets af is. Dat vind ik dan zo sneu! Deze geborduurde kraai kocht ik op een verkoping in een verzorgingstehuis. Ik had gelijk bewondering voor de borduurster, maar ook wat medelijden. Want hoe lang zou dat prachtige borduurwerk daar hebben gelegen? Toen het af was, was er kennelijk niemand die het voor haar kon inlijsten. Nu vond ik een hoekje van mijn huis (ik heb heel veel hoekjes!) een lijstje wat ik kennelijk een keer in de uitverkoop had gekocht. Zeventig procent korting of zo. Dan hoef je er niet veel meer voor te betalen. Maar ook als het duurder zou zijn geweest, dan was het nog een goed idee geweest om dat voor zo’n oudere mevrouw te kopen. Dan had zij de voldoening kunnen beleven dat haar handwerk ook een pronkwerk was geworden. Ik had het haar graag gegund, en bij deze de oproep: als je een oudere mevrouw ziet borduren, bied dan eens aan of je voor haar een lijstje kunt kopen.