Kleine gebreide truitjes en vestjes

Vroeger heb ik heel veel gebreid. Eerst in de tachtiger jaren voor mezelf, want zelf truien breien paste helemaal bij de tijd van toen. En later in de negentiger jaren voor m’n kinderen. In die eerste periode breide ik de ene trui na de andere. Er moest altijd wat op de pennen staan, vooral voor tijdens de treinreizen naar m’n werk. En ik werd omgeven door vriendinnen die ook breiden, en dat was stimulerend. Niks leukers dan altijd op zoek zijn naar wol en altijd breien. Je wilde gewoon telkens wéér wat uitproberen!

En toen kwam helaas toch de periode dat ik de meeste truien weer wegdeed. Waarom? Ik zou het niet meer weten. Spijt? Jazeker! Voral van die lichtgrijze trui met ajourmotief. Die breide ik met dunne wol en dat was best veel werk. Hij stond me prachtig en waarom deed ik hem dan toch weg? Geen idee! Kennelijk dacht ik dat dat hoorde, dat je je eigen gebreide prachtige truien op een gegeven moment weer weg moest doen.
Ook die witte trui van schapewol, waarvan de wol door m’n schoonmoeder was gesponnen: weg. Ook dat rode vest, toen was ik zelfs pas achttien. Ik had de wol gekregen maar vond de kleur niet mooi dus verfde het zelf. En ook die fijne trui met lichtblauw en roze strepen, waarvan ik het patroon zelf had bedacht: allemaal weg.

Gelukkig was ik vroeger al op het idee gekomen om overal kleine truitjes van te breien. Gelijk nadat een grote trui af was, breide ik er van het restje wol nog een klein truitje van. Dat had ik helemaal zelf verzonnen; ik had er nog nooit een voorbeeld van gezien. Leek me gewoon ‘leuk voor later’.
Nu kwam ik de truitjes weer tegen op zolder en bedacht dat ik ze wel wilde meenemen naar Texel. Samen met het enige breisel van deze vijf representanten wat ik wèl had bewaard in het groot: het blauwe vest met dikke wol. Die heb ik nog steeds en komt in een kachel-verlagings-periode weer goed van pas.

Maar showen op Texel? Toch maar niet! Véél te koud! Ik moest er echt niet aan denken om daar m’n jas uit te doen voor een show-foto.
Gelukkig had ik ook het kleine truitje bij me.

Dus nu is het ‘later’ en vind ik het leuk om die kleine truitjes en vestjes te showen. Ik denk dat dit blogje misschien wel herkenning oproept van breisters die ook spijt hebben dat ze hun mooie eigengebreide truien van vroeger hebben weggedaan. Ik krijg tenminste best vaak mailtjes van breisters die op zoek zijn naar een patroon van vroeger, omdat ze graag diezelfde trui nòg eens willen breien. Kan ik best begrijpen!