In een galerie in mijn woonplaats hing werk van textielkunstenares Saskia Weishut-Snapper. Zij creëerde al vele mixed-media kunstwerkjes, die zij peintisseries noemt omdat ze een mix zijn van schilderen en quilten en machinaal borduren. Ze heeft al vaak geëxposeerd, ook in het buitenland, en nu was haar werk te zien in Apeldoorn. Zaterdag was de laatste dag van de expositie en ging ik erheen om haar te ontmoeten.
Al eerder had ik contact met haar gehad, omdat ik het boeiend vond dat zij de dochter is van Mies Bloch, die vroeger een bekend ontwerpster van borduurpatronen was, waarbij het accent vooral op Hollandse tafereeltjes lag. Dus zij wist dat ik daarin geïnteresseerd was, en was niet verbaasd toen ik een hele tas vol borduurwerken op tafel legde, die gemaakt waren door vrouwen die de borduurpatronen van haar moeder hadden gebruikt. Samen met de andere gasten keken we de hele stapel door en kregen we er leuke gesprekken over. “Het liefst zou ik zo’n borduurwerk even tussen de kunstwerken hangen” zei ik verlangend, en de galeriehoudster gaf mij alle medewerking en bood me dubbelzijdig plakband aan. Zo, dat was even genieten!
Op de bovenste foto hangt middenop een borduurwerk wat gemaakt is naar een bekend ontwerp, want moeder Mies verwerkte alles wat Hollands was en had daarmee de tijd ook heel goed aangevoeld. Daar was op dat moment, zeventiger jaren, volop belangstelling voor. Ook om vernieuwend bezig te zijn door de aloude merklap-vorm naar de eigen tijd om te werken.
Aan de zijkanten het werk van dochter Saskia, die expert is in het uitbeelden van textiellandschappen, fantasiegebouwen en abstracte composities met veel bloemen en blijdschap.
(bovenaan op de volgende foto zie je de roze bloem die ik zelf kocht, netjes aangegeven met een rond stikkertje)
Ik durfde toch niet al te lang bezig te zijn met dat dubbelzijdige plakband, vond het een beetje vrijpostig, maar textielkunst is niet zo kwetsbaar en dit mocht nog wel. Maar ik merkte dat het toch ook niet echt goede foto’s oplevert, dus hierna stopte ik ermee om die borduurwerken bij de peintisseries te passen. Maar het leverde wel een goed verhaal op! Saskia kwam even bij me staan, en ik zei dat ik toch ook wel overeenkomst zag tussen haar werk en dat van haar moeder. Het veelvuldig afbeelden van hoge gebouwen bijvoorbeeld, wat op de bovenste foto goed was te zien. En het afbeelden van kleine figuurtjes, die een extra accent geven in de kunstwerken. “Daar heb ik mijn moeder afgebeeld” zei ze.
Wat moederdagmooi!