Kussen van m’n grootmoeder

In een plastik zakje had mijn moeder een oud borduurwerk bewaard wat háár moeder had gemaakt. “Mijn moeder kon heel mooi borduren” zei ze soms tegen mij, maar daar waren verder nauwelijks voorbeelden van bewaard. Dit oude borduurwerkje dus wel, maar daar was de gehaakte rand vanaf geknipt. Die zat ook in het plastik zakje. Ik heb nooit gevraagd waarom die eraf was geknipt, kennelijk was het kussen dolversleten, en dat zag je er ook wel van af.

Toen ik het zakje meenam naar mijn eigen huis, nam ik me voor om op de één of andere manier die rand er weer aan te zetten. Dat was lastig, want de rand paste niet meer en was groter dan het borduurwerk. Na vele keren in-en-uit-het-zakje (stop maar weer terug, ik weet niet hoe ik het moet aanpakken) vond ik een stuk stof in dezelfde kleur en daar kon ik alles nu op vastnaaien. Dat deed ik begin van dit jaar, toen ik elke dag iets wilde afmaken. Een beetje ambitieus, en na drie maanden stopte dat ook weer en bleef dit kussen liggen. Nu heb ik het gister afgemaakt. Dat was leuk om te doen!

Ik heb me nooit een voorstelling kunnen maken van hoe dat kussen ooit in het huis van mijn grootmoeder heeft gelegen, want vroeger maakten ze niet zoveel foto’s als nu. Maar nu was ik bezig met wat oude Ariadnes uit de vijftiger jaren, en kan ik me er wèl een voorstelling van maken! Ik zag een foto van zo’n groot kussen, in precies zo’n stoel als dat m’n ouders vroeger ook hadden. Zò heeft dat er dus vroeger uitgezien!

Ik kreeg nu wat bestellingen van die oude Ariadnes van handwerksters die graag een nummer uit hun geboortemaand willen hebben. Maar die oude nummers zijn dus om nog meer redenen interessant! Je ziet er ook allerlei foto’s in van handwerken die onze moeders, grootmoeders en tantes vroeger hadden. Tafelkleden met ingeweven randen bijvoorbeeld. Geborduurde kussens en boekomslagen. Babysetjes in Tunisch haakwerk. Dat laatste, Tunish haakwerk, is ook weer iets wat de laatste jaren is herontdekt. Dat zou je ook een ’trend’ kunnen noemen, en daarbij is het dan vooral leuk om te zien hoe die er vroeger ook al was.

Nou, ik ben blij dat dit oude borduurwerk van mijn grootmoeder bewaard is gebleven. Ik weet niet wat ik ermee ga doen, maar het geeft me voldoening dat ik het nu weer een klein beetje in de oorspronkelijke staat kan zien, met die gehaakte rand eromheen. En dat ik het door die oude Ariadne ‘in de tijd’ kan plaatsen, namelijk de vroege vijftiger jaren.