Een blogje over modder en nog meer

De eerste keer dat er een vrachtwagen inreed op een menigte: wat een schok!
Ik benoemde het op mijn blog, en kreeg daarna een reactie van een bloglezeres die schreef dat ze het waardeerde, dat ik dat benoemde.
Daarna gebeurde het vaker. Maar toen schreef ik er niet meer over.

Er gebeurden nog meer erge dingen. Een moord in Nederland, zo vreselijk! En nog zoveel méér!
Er kwam zelfs een oorlog in Europa. En recent nog één in Israël. Zò gruwelijk!
Natuurlijk benoem ik dat dan wel op mijn blog. Omdat het zo groot is. En omdat iederéén ermee bezig is. En omdat ik het gewoon gek zou vinden om er niks over te schrijven. Handwerkjes zijn leuk, maar op sommige momenten zie je er ook zo de betrekkelijkheid van in.

En er is nog veel meer ellende. Erge Ziektes en economische Zorgen. Droogtes en Overstromingen. Ik fietste hier in de buurt en passeerde een kletsnat stuk land. Het water kan gewoon niet meer weg, en in België is het nog veel erger. Dat is ook erg!

En al die erge dingen zijn dan ook weer uit te drukken in een borduurwerk. Geen idee waarom iemand zo’n jachttafereel wilde borduren, maar het hoort kennelijk toch tot de handwerktraditie. Ook in wandtapijten zijn allerlei situaties weergegeven waarbij mens of dier nog maar een paar seconden te leven heeft. En dan is er de dood.

Daar is dan dat vreselijke woord. Dood. We willen het niet. Het schokt ons telkens weer. En dat is maar goed ook. De dood mag nooit gewoon worden. Alleen moet het soms benoemd worden. Ik deed het af en toe op m’n blog. En altijd met moeite.