Mijn bloemschreeuw
Soms weet ik het ook even niet meer hoor. Al die drama’s. Al die ellende. Al die crisissen. Al die rotzooi. Al die herrie. Hoe zat dat ook weer met Luther? Die timmerde wat stellingen aan een deur. En dat werd een hele kwestie. En het gaf heel veel discussie en had ook invloed. Soms heb ik ook zin om wat stellingen ergens aan te prikken. En dan wil ik dat dat ook een hele hoop bombarie ontketent. Ik begin bij stelling 1: “Hou nou eens op!”
Maar ik ben beter in visuele statements. Een mooi rond patchworkbloemetje. Op een oude afgebladderde container. Deze stond bij een quiltlocatie. Ik was ergens in een oude boerderij geweest waar quilts te zien waren, en toen liepen we hierlangs. Ik dacht aan al die verborgen boodschappen in de artistieke textielwerken en had zin om zelf ook iets te uiten. En die zin heb ik nog steeds!
Ik wil mijn woorden zeggen (maar meestal hou ik me in).
Ik wil mijn schreeuwen schreeuwen (maar dat staat niet netjes in een nieuwbouwwijk).
Ik wil de wereld een schop verkopen (maar daar heb ik de kracht en de positie niet voor).
Ik wil de leugenaars ontmaskeren (maar dat doen anderen al en dat helpt niet).
Ik wil zeggen dat iedereen gek is (hoewel dat wat ongenuanceerd is).
Dus ik doe het allemaal niet. Ik kijk gewoon lief. En probeer te bedenken dat het allemaal wel meevalt.
Dat doen we allemaal toch?
Het valt soms wel mee, en soms even niet.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
3 gedachten over “Mijn bloemschreeuw”
je laat het niet blauwblauw……(ik hoop dat je de uitdrukking kent).
Vreugde en wanhoop liggen dicht bij elkaar.
Morgen weer een kussentje?Misschien wel in het blauw.
Wat een prachtige container. Mooie foto’s van te maken. Wees positief in plaats van negatief.
Stelling 2 zou kunnen zijn: De nacht is om te slapen.
Dat willen veel mensen niet meer accepteren. En dat laten ze dan op zomerse avonden en nachten zeer luidruchtig merken.
Maar dat hoort allemaal nog tot het irritante egoïsme van teveel mensen zonder fatsoen. Daar hebben we helaas allemaal mee te maken, en als de buurt het ene feestje na het andere viert, dan ben je het wel eens zat. En dan kom je slaap tekort, en dan heb je wel eens zin om te schreeuwen: Hou nou eens op!
Maar dat is allemaal kleinzeer vergeleken met de echt grote problemen in de wereld.
Mijn blogje was een cryptische kreet waar meerdere mensen zich in zouden kunnen herkennen en ik denk wel dat dat zo werkte, want ik kreeg er per mail nog wat meer reacties op.
Het gaat er dus niet om dat we ‘positief’ moeten zijn in plaats van ‘negatief’. Het gaat erom dat de wereld in nood is, en dat ‘gewone’ mensen net zo hard meedoen met grenzen overschrijden als machthebbers en wereldleiders. Grens-overschrijding heeft altijd nare gevolgen, soms op kleine schaal en soms op grote schaal. En soms wil je roepen: Hou nou eens op!