Oude handwerkjes met geschiedenis

Oude handwerkjes uit de familie hebben waarde gehad, want anders waren ze niet zo lang bewaard gebleven. Mijn moeder bewaarde een zakdoekjesomslag van háár moeder; het lag altijd in een lade van een nachtkastje. Toen ik het eens tegenkwam, vertelde ze het verhaal van een geborduurd bloemetje op haar jurk uit de oorlog. Mijn tante reisde in de zestiger jaren vaak naar Engeland en borduurde een thee-aanvatter met een rebus-spreuk. Toen mijn zus en ik klein waren en leerden om appeltaart te bakken kregen we een schort om wat nog door mijn grootmoeder was gemaakt. En er was een stukje smockwerk van een oud jurkje bewaard.

Er zit nog veel meer in de oude doos, en voor ons werkte het goed uit om die doos op oudjaar open te maken en de handwerkjes te bekijken. Zo hoorde ik ook weer àndere herinneringen aan bepaalde handwerkjes die ik nog niet wist. Misschien een idee voor anderen/ouderen: vraag gewoon eens of de jongere generatie het leuk vindt om wat verhalen te horen van oude handwerkjes die zijn bewaard. Dan kan iets van de geschiedenis worden doorgegeven. Dat dat ene versleten borduurwerkje van de oude pianokruk was, en dat andere van de blokfluit. Dat tante vroeger al ons stimuleerde om ook eens franse knoopjes te borduren. En dat die gehaakte pannelappen echt al heel oud zijn en vroeger elke dag werden gebruikt. Het zijn handwerkjes met herinneringen.