Oude tijdschriften voor hernieuwd Filethaken

Filethaken is volgens historici ontstaan naar voorbeeld van de netten die vissers en jagers gebruikten. Zij maakten van draad netten met grote mazen. De mazen van het net werden steeds kleiner en zo bood dit netwerk ook een basis voor het borduren van motieven. Daarbij werden sommige hokjes dichtgemaakt met draad, waardoor een patroon ontstond.

De oude Egyptenaren kenden deze techniek al, zoals uit overleveringen is gebleken. En in de 16e eeuw was Katharina de Medici zo enthousiast over deze handwerktechniek, dat ze het hele Franse hof aan het knopen en borduren zette. In de 17e eeuw groeide deze handwerktechniek tot één van de meest populaire techneken. Uit Italië zijn schitterende en gedetailleerde exemplaren van filethaakwerk bekend. In Duitsland werden hoofdzakelijk kunstige bloemmotieven vervaardigd. De Fransen begonnen ermee om de draden strak aan te trekken waardoor de mazen kleiner werkten.

Uit het Filet-borduurwerk (of ‘doorstopwerk’ is het filethaakwerk ontstaan, waarbij de hokjes die ‘dicht’ moesten zijn om het patroon te krijgen, gelijk al werden dicht-gehaakt. De twee werkfases werden dus eigenlijk door één fase vervangen: de haaktechniek maakte het mogelijk het net door ‘lossen’ te vormen en de motieven door stokjes. Aan deze techniek is verder niets veranderd, en in de zeventiger jaren kwam hij in west-Europa weer tot grote bloei.

Deze tijdschriften komen uit die revival van veertig jaar geleden, en zijn nu ook weer bruikbaar, want Filethaken wordt nu ook weer beoefend. Alleen maar stokje en lossen haken en dan prachtige patronen weergeven! En je kunt zelf kiezen hoe grof of fijn je wilt haken, en of je dat in klassiek wit doet, in ecru of toch een kleurtje.
Deze loper in filet-haakwerk heb ik zelf al een tijdje op een oud tafeltje liggen. Hij laat goed zien hoe het patroon ontstaat door de ‘dichte hokjes’.