Hardanger is één van die borduurtechnieken die zich gestaag heeft ontwikkeld tot een grote liefhebberij van veel borduurliefhebbers. Oorspronkelijk was het een oude borduurtechniek die op twee wijzen werd uitgevoerd. Enerzijds gemakkelijk en op grove stof, o.a. op boerderijen waar alleen grof linnen beschikbaar was. Anderzijds op zeer fijn geweven stoffen in de Italiaanse Renaissance, toen wit-op-wit volop mode was. En nu is het al lange tijd ook onder hedendaagse borduurliefhebbers een aantrekkelijke techniek.
De oorspronkelijk Duitse Burda-specials zijn onder Hardanger-liefhebbers altijd al geliefd en gewaardeerd geweest, omdat er zo veel patronen in staan. Daarnaast kwamen er ook publicaties van eigen bodem. Marjo Timmers bediende de Nederlandse borduurliefhebbers met een aantal mooie uitgaven, waarvan er vier in deze collage staan. Opvallend is dat zij de nieuw-verkrijgbare mooie garens in aansprekende kleuren volop benutte. Ook kleurverloopgaren komt mooi uit in deze techniek. Ik vond het leuk om te zien dat deze Nederlandse uitgaven tòch ook drietalig zijn uitgebracht: de borduurtechnieken die al zoveel eeuwen geleden ontstonden en al in zoveel landen ingang hebben gevonden, laten zich niet beperken!