Plekje, quiltje, biertje

“Ik hoop dat jullie het niet erg vinden als er wat onkruid groeit”, mailde de eigenaresse van een Bed & Breakfast in Pieterburen. Het was het enige wat er nog te huren was in de regio, en wij vonden dat onkruid prima. “We hebben zelf dit jaar ook ons gras nog niet gemaaid”, schreven we terug, en dat wekte vertrouwen. Maar toch wel een beetje spannend: hoe zou het huisje zijn? De deur staat open, en we mogen naar binnen.

Het huisje vonden we helemaal prima. “Avondzon!” jubelde ik, en verder had ik niet zoveel aandacht meer voor het interieur. “En vrij uitzicht!” Wat wil je nog meer? Binnen de kortste keren hing er een quiltje aan het afdakje. Nee, dat wil ik toch niet. Je gaat dat uitzicht toch niet bederven. Ik legde het over de tafelmand, en daar mocht het drie dagen blijven liggen. Zo, nu een biertje en alsjeblieft de tijd even stil zetten. Wàt een fijn plekje! Wie maalt er nu om onkruid?