Vanaf het eind van de zestiende eeuw kwamen Sefardische joden (van Spaans-Portugese origine) naar de bloeiende handelsstad Amsterdam, omdat in hun eigen landen door de Inquisitie nauwelijks leven meer mogelijk was. Ze bouwden in Amsterdam een zeer indrukwekkende Synagoge en daarin worden nu nog bijzondere kunstschatten bewaard. Een deel van die erfgoedcollectie is te zien in een vitrine met daarachter een bijzondere verzameling textiel-kunst. Deze boeide en ontroerde mij. Ik nam deze foto en wil nog wel eens terugkeren. Voor anderen die hierin ook geïnteresseerd zijn: Deze zeer grote synagoge is in het weekend van Open Monumentendag vrij toegankelijk. Wanneer je eenmaal op het binnenterrein bent, kun je via een trappetje naar een grote kelder waar nog een toegang is tot een winter-synagoge (kleiner) en een grote collectie textiel.
Ik vond een bezoek aan deze Synagoge (waar ik ook al wel vaker was geweest) goed passen bij het bezoek aan de Hermitage, waarvoor ik eigenlijk naar Amsterdam kwam. In de Hermitage zou ik een een expositie zien met restanten van verdwenen beschavingen van lang geleden waar we als westerse mensen weinig van weten. En een tentoonstelling van luxe overdadigheid van recentere tijd van het Russische tsarenhof. Maar vlakbij die Hermitage ligt deze Portugese synagoge en het is opmerkelijk dat de traditie van de joden is door alle eeuwen heen constant gebleven. In tegenstelling tot de verdwenen tradities van vroegere beschavingen is de joodse traditie nog steeds levend! Tegelijkertijd: als ik in die grote Synagoge rond loop en kennisneem van de katastrofale verliezen van mensenlevens in de tweede wereldoorlog, waardoor de eigen gemeenschap in Amsterdam gedecimeerd werd, dan schaam ik me ook. Nog maar zò kort geleden dat in ons eigen land de joden zo wreed werden overgeleverd. Nu staan al die markante gebouwen allemaal dicht op elkaar in één grote wijk, die het Joods Cultureel Kwartier wordt genoemd. De naam herinnert nog aan het rijke verleden, en de kleine groep overgebleven joden die nu de synagoge beheert nodigt iedereen uit om kennis te nemen van hun erfgoed. Ook vanuit naaikunst-perspectief is dat zeer interessant.