Het eerste wat ik doe als ik een nieuw nummer van Handwerken zonder Grenzen heb ontvangen is: de wikkel verwijderen en het tijdschrift omgekeerd op tafel leggen. Dat heeft tot gevolg dat ik tegen de reclame-achterkant aan moet kijken, maar dat vind ik minder erg dan tegen die voorkant aan te moeten kijken. Die uitdrukkingsloze gezichten van die onnatuurlijke vrouwen vind ik niet fijn om te zien. Het gaat om handwerk, ja, en het gaat vaak om vrouwen die dat handwerk maken en dragen, ja, maar het hoeft toch niet zò afstandelijk en emotieloos.
Toch ben ik abonnee gebleven, want het tijdschrift heeft na vele metamorfoses tòch ‘een eigen gezicht’ (hoewel ik daar niet altijd enthousiast over ben) en een eigen plek in het Nederlandse handwerkland. Vroeger is dit tijdschrift zelfs nog een tijdje in het Duits uitgegeven, vanwege de waarde van veel culturele artikelen, maar nu is het vooral een medium wat ons op de hoogte houdt van veel eigentijdse ontwikkelingen. Daarom veel artikelen over tentoonstellingen, toepassingen en tijds-uitingen, en niet meer zoveel over tradities. Ik lees er regelmatig artikelen over ontwikkelingen waar ik dan toch blij ben dat ik er wat over kan lezen en op de hoogte kan blijven.
Maar het zijn iets minder ‘bewaarnummers’ zoals vroeger. Daarom nu mijn eigen tijdschriften, van de afgelopen jaren, ook in mijn shop. Het komt toch ook regelmatig wel voor dat iemand geïnteresseerd is in een bepaalde reportage of een hierin gepubliceerd patroon, en dan kan dat nummer nu ook in mijn shop te vinden.
En het is toch mooi: een zelfstandig Nederlands handwerktijdschrift wat al sinds 1977 bestaat, en nog steeds ons op de hoogte houdt van alle ontwikkelingen op handwerkgebied!