Slim inpakken

Dit is mijn eigen ’trend’: zoveel mogelijk kerst-patchworkjes en kerst-borduurtjes uit de negentiger jaren verzamelen. Zo grappig om te merken dat iets wat we tien jaar geleden nog ‘stom’ vonden, nu weer leuk kan zijn. Maar ik blog niet over kerst vóór december, dus daar gaat dit stukje niet over. Die dingetjes zijn alleen maar wat foto-vulling.

Ik wou nog even laten zien hoe ik soms mijn pakjes verpak, en een stapeltje Ariadnes wat vandaag op de post ging bood nog een mooie illustratie. Ik let altijd goed op of iets nog wel door de brievenbus past (en daarbij zoek ik ook wel de randen op van wat nog net kan, kwestie van de mogelijkheid volop benutten zeg maar). Vaak sluit ik een extra tijdschrift bij als ik vind dat dat goed uitkomt, maar dan moet ik dus wel goed opletten dat het stapeltje niet te dik wordt. Bij dit stapeltje Ariadnes was het krap ‘an en daar heb ik dan een trucje voor. Ik vouw het bruine papier niet nog eens over het pakje heen, maar rol het op zodat het aan de boven- en onderzijde van het pakje blijft zitten. Het is dan tegelijk een stootkussentje (die truc doe ik daarom ook wel eens bij boeken). Het pakje wordt hierdoor niet nog dikker.

Ook al zou je denken dat het niet uitmaakt, toch kan een laatste laagje papier net het verschil maken. Om die reden vouw ik soms m’n bedankkaartje ook niet dubbel, want dat scheelt soms ook weer nèt de dikte die anders voor problemen met de brievenbusgleuf zou zorgen.

Nou, zo zit dat dus.
Overigens riep de post vandaag via het nieuws op om je pakjes bijtijds te bestellen bij webshops. Dan hebben zij wat extra tijd om het allemaal te bezorgen.